بسم الله الرحمن الرحیم
کتاب «پیامبری از نگاه دیگر» نوشته دکتر شهید «سید محمدحسین بهشتی»
کتاب خوبی بود اما چون مستقیما متن پیاده شده سلسله سخنرانی های شهید بود، یک مقداری اواخر کتاب خسته کننده بود. کلا به نظرم وقتی قراره کتابی از سخنرانی ها نوشته بشه باید حتما یک پرداختی روی کتاب انجام شه تا محتوی تکراری حذف شه. اما با این وجود کتاب بدی نبود و ارزش یک بار خواندن رو داشت.
بسم الله الرحمن الرحیم
کتاب «جهاد اسلامی و آزادی عقیده» نوشته استاد شهید «مرتضی مطهری»
یک کتاب کوتاه در قطع جیبی که برداشتی از سخنرانی های شهید مطهری در مورد موضوع جهاد اه. البته این کتاب توسط خود شهید تصحیح شده و به همین خاطر نثر خوبی داره.
بسم الله الرحمن الرحیم
کتاب «جهاد» نوشته استاد شهید «مرتضی مطهری»
یک کتاب کوتاه در قطع جیبی با حدود 100 صفحه که میشه به راحتی هر جایی برد و خوندش. این کتاب و کتاب دیگه ای که استاد مطهری در همین راستا نوشتن به نام «جهاد اسلامی و آزادی عقیده» که در پست دیگه ای اون رو هم معرفی کردم، مکمل هم دیگه هستند و تا حدی زیادی (حدود 50%) هم همپوشانی دارند.
بسم الله الرحمن الرحیم
کتاب "خسی در میقات" نوشته جلال آل احمد سفرنامه نویسنده است به سفر مکه در سال ۱۳۴۳
کتاب یک سفرنامه ساده معمولی نیست بلکه نگاه عمیق تریست به حج ، مکه ، کشف و خداوند...
شاید جذابیت بیشتر این کتاب از این جهت باشد که به قول خود نویسنده نمی خواد فقط " بره ی گم شده به گله باز گشته باشه" بلکه " بز گری باشه که می خواد خودش رو بیشتر گم کنه"
حال دور از جان همگان چون با این "بز گر" قرابتی حس کردیم جذب این کتاب شدیم :)
نویسنده در طول سفر با نگاه تیز انتقادی در حال پرسشگریه اما در زیر و بم این پرسشها اتصالاتی رخ می ده که خیلی دوست داشتنیه:
((بزرگترین غبن این سالهای بی نمازی از دست دادن صبح ها بوده، با بویش، با لطافت سرمایش، با رفت و آمد چالاک مردم. پیش از آفتاب که بر می خیزی انگار پیش از خلقت برخواسته ای. از خواب به بیداری. و از سکون به حرکت. و امروز صبح چنان حالی داشتم که به همه سلام می کردم. و هیچ احساسی از ریا برای نماز........اما کلمات عربی بر ذهنم سنگینی می کند. و بر زبانم. و سخت هم، نمی شود به سرعت ازشان گذشت. آن وقت ها عین وردی می خواندمشان و خلاص. ولی امروز صبح دیدم که عجب بار سنگینی می نهند بر پشت وجدان. صبح وقتی می گفتم "السلام علیک ایها النبی" یک مرتبه تکان خوردم. ضریح پیش رو بود و مردم طواف می کردند و برای بوسیدن از سر و کول هم بالا می رفتند و شرطه ها مدام جوش می زدند که از فعل حرام جلو بگیرند... که یک مرتبه گریه ام گرفت و از مسجد گریختم))
این کتاب در کنار سیری که طی می کنه از قلم و تشبیهات خیلی جالب نویسنده هم برخورداره (هرچند که به نگاه هیز نویسنده در بسیاری از صفحهات انتقاد دارم اما) تشبیه بسیار جالب لباس اعراب به گله قند و تشبیه حضرت حوا به مادربزرگ بشریت :) و خیلی های دیگر...
و کل سفر کنایه به این سواله که " آیا عبادت و تجارت توامانند؟؟؟"
_____________________________________________
پ۰ن: اونطوری که باید ذهنم همراهی نکرد که کتاب خوب معرفی کنم ، ولی واقعا خوندنش خالی از لطف نیست :)
بالاخره این کتاب خیلی خوب رو تموم کردم.
کتاب در فضایی کاملا منطقی و عقلانی نوشته شده، یعنی بیان احساسات و علاقه های نویسنده نیست. فضای کتاب کاملا واقعی و به دور از خیاله.
کتاب بیشتر به تدوین یه فضای جدید از دین و دینداری پرداخته و باید بهش در همین کانتکست نگاه کرد. یعنی از اولین کتابهاییه (برای من اولین) که به صورت علمی و دقیق مدل جدید از نگرش به دین رو مطرح میکنه.
و اما کتاب (این ها برداشت های من از کتابه و الزاما عین متن کتاب نیست. ممکنه بایاس فکری من در این نتایج دخیل باشه.)
1- اسلام ادعا دارد که دین کامل و آخرین دین است؟
2- دین کامل و آخر بودن یعنی قوانین اسلام باید پاسخگوی نیازهای گوناگون تمامی اعصار باشد. به تعبیری کارآمد باشن. البته نیازهای پایدار بشریت، یعنی: اقتصاد و معیشت، خانواده، فرهنگ، ازدواج و در یک کلام کلی سبک زندگی.
3- کارآمدی یعنی در مقایسه با سبک های زندگی غیر اسلامی (تاکید بر غیر اسلامی. یعنی منظورم غربی و شرقی و ایرانی و اروپایی نیست.) باید برتری واضح داشته باشه.
4- در شرایط فعلی این سبک زندگی اسلامی، وجود نداره. باید نگاه به دین از فقه محض خارج بشه. باید نگاه کلانتری به گزاره های دینی داشت. نگاهی استراتژیک و ساختارمند. یعنی گزاره های دین (آیات و روایات) رو مثل پازل کنار هم چید تا از توش سبک زندگی اسلامی در بیاد. اقتصاد اسلامی، بانکداری اسلامی، ازدواج اسلامی، دانشگاه و حوزه اسلامی و در همون یک کلام سبک زندگی اسلامی.
کتاب تلاش کرده که یک روند برای استخراج سبک زندگی از گزاره های دینی ارائه کنه. مطالب کتاب به شدت منظم و مرحله به مرحله جلو میره.
من از این کتاب خیلی خیلی خیلی چیز یاد گرفتم و حتما در برنامم هست که دوباره بخونمش.
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام
چند وقت پیش یه کتاب بهم هدیه شد به اسم "غرق در نور" نوشته "بتی جی. ایدی" ترجمه زهره زاهدی
بطور خلاصه داستان تجربه حالت مرگ نویسنده است،و میشه کتاب رو به سه بخش اصلی تقسیم کرد: 1.کودکی تا ازدواج 2. مرگ و جهان ماورا 3. بازگشت به زندگی . محوریت اصلی کتاب توی بخش دوم و جهان ماوراست، اینکه به بسیاری از سوالات بتی(سوال من و شما نوعی) جواب داده میشه، کل کتاب به یه اصل اشاره داره:
محبت
محبت
و محبت
من اینجور خلاصش کردم (شما اینو یه سیکل دوار تصور کنید لطفا :)
قسمت هایی از کتاب:
"از طریق معرفت حق دریافتم که خدا میخواهد ما مثل او بشویم و اینکه او صفات خدایی را در ما به ودیعه گذاشته است، صفاتی مانند قدرت، تخیل، آفرینش، ارده، شعور و بیش از همه قدرت محبت.......من دیدم که ما بدون محبت حقیقتا هیچ نیستیم. ما به اینجا آمده ایم تا به یکدیگر کمک کنیم، به یکدیگر اهمیت بدهیم، یکدیگر را درک کنیم، ببخشیم و خادم یکدیگر باشیم. ما به اینجا آمده ایم تا هر کسی را که روی زمین متولد می شود دوست بداریم. قلب زمینی آنها ممکن است سیاه، زرد، قهوه ای، زیبا، زشت، لاغر، چاق، ثروتمند، فقیر، باهوش یا خرفت باشد. ولی ما نباید دیگران را به ظاهرشان قضاوت کنیم. همه ی ارواح استعداد آن را دارند که سرشار از عشق و نیروی لایتناهی شوند. هر کس از همان اول مقداری نور و حقیقت در خود دارد که قابل افزایش تا بی نهایت درجه است."
خوندنش خالی از لطف نیست من که خیلی لذت بردم راستش درسته کلیت کتاب برام قابل قبول بود ولی خب جاهایی هم بوده که برام سوال شد و یجورایی برام تناقض داشت با اعتقاداتم!!!
خیلی دوست دارم همه این کتاب بخونن مخصوصا دوست دارم یه "اهل فن" بخونه بگه تا چقدرش میتونه درست باشه!!!
آخه وقتی یکی مثل من کتاب "معاد آیت الله دستغیب" بخونه بعدم "سیاحت غرب" فقط ورق هم بزنه این کتاب غرق در نور براش یجور مژده میشه :) اصلا الان جهانم لایه لایه شده از خوشی میگم : خداجون این تاریخ مرگ ما کیه!! لطفا یجوری بنداز جلو تا این حد :))
سلام
چون نزدیک محرم هستیم میخواهم برای دقیقا این ایام کتاب نامیرا را معرفی کنم.
کتاب نامیرا، داستان فضای کوفه است. کوفه زمان حج حسین - علیه السلام - تا دهم محرم سال شصت ه.ق.
صادق کرمیار، هوشمندانه تصویر آن روزها را ترسیم می کند تاجایی که پازلهای پراکنده ای که در طول زمان برای امثال ما به وجود آمده اند در کنار هم قرار می گیرد.
شاید تا به حال از خود پرسیده باشید که: "مگر می شود n هزار نفر نامه بنویسند و همان n هزار نفر زیر حرفشان بزنند؟"
من معتقدم در کنار تمام تغییراتی که در زندگی انسانها در طول زمان دیده می شود، ویژگیهای پایدار زیادی در آنها وجود دارد که جز ذاتیات انسان بودن است. همین ویژگیهای پایدار باعث میشود که بسیاری از استدلالهای مردم آن زمان شبیه استدلالهای مردم این زمان باشد.
کتاب را که میخوانی باید سعی کنی خودت را در موقعیت شخصیتهای داستان قرار دهی و پیش وجدان خودت، خودت را محک بزنی. "اگر من بودم ..."
در اینجا دیدم که آقای خامنه ای در خصوص این کتاب گفتن: «هر کسی میخواهد فتنه‌ی اخیر را بشناسد، این کتاب را بخواند.».
تمام کردن این کتاب در ابتدای محرم حسین -علیه السلام- تجربه متفاوت غمش را خواهد ساخت.
والسلام
بسم الله الرحمن الرحیم
کتاب «انسان دویست و پنجاه ساله» نوشته «سیدعلی خامنه ای»
کتاب خوبی اه و در چند جمله کوتاه میشه گفت: مروری کوتاه بر زندگی تمام ائمه و بررسی شرایط اجتماعی آن ها
