دو قرن سکوت

بسم الله الرحمن الرحیم

کتاب «دو قرن سکوت» نوشته دکتر «عبدالحسین زرین کوب»

این کتاب اولین اثری اه که از نویسنده معروف دکتر زرین کوب خوندم. موضوع کتاب همون طور که رو عکس جلدش دیده میشه، حوادث و اوضاع ایران در دو قرن اول بعد از اسلام رو در کتاب شرح داده.

من قدیم ها به کتاب تاریخ خیلی علاقه داشتم نمی دونم این کتاب بد نوشته شده بود یا اینکه این دوره تاریخی دوره بدی بود یا اینکه من علاقه ام رو به تاریخ از دست دادم و الان تو مود اش نبودم. به هر حال فقط از سر اینکه اگر کتابی رو شروع کردم تا ته برسونم اش کتاب رو خوندم. به نظرم نثر خسته کننده ای داشت. شاید برای محققین تاریخ کتاب مورد علاقه ای باشه ولی برای مطالعه عمومی کتاب خسته کننده ای اه؛

نزدیک به 300 صفحه است که خلاصه اش میشه این:

• عرب ها به ایران حمله کردند، همش ظلم کردند، به زور از مردم پول گرفتند و مال اندوختند،
• ایرانی ها یه تلاش هایی کردند برای به دست گرفتن قدرت اون هم عمدتا از سر دین قبلی (زرتشت، مانی و ...)
• این دویست سال از خلیفه اول شروع شد به خلفای عباسی تموم شد (هیچ اشاره ای به ارتباط خاندان پیامبر با مردم یا امام زاده هایی که تو ایران هستند نیست تو کتاب)
• ایرانی ها تو این دویست سال آروم آروم تو دستگاه نفوذ کردند و جایگاه خودشون رو احیا کردند
• طاهر که به عنوان سردار مأمون به جنگ امین رفته بود، در نهایت خراسان رو به عنوان اولین ولایت مستقل مطرح می کنه و سلسله طاهریان اولین سلسله ایرانی بعد از دویست سال اه

یه نکته جالب که آخرهای کتاب بود و بیشتر از جنبه تاریخی جنبه تربیتی داشت این بود:

ایرانی ها سالها تلاش کردند تا با عربی که همیشه خودش رو برتر می دونست مقابله کنند و دائما این مقابله به جنگ و شکست ایرانی ها ختم می شد تا اینکه عده ای از ایرانی ها واقعا اسلام رو پذیرفتند (یا شروع کردند به بررسی درست اسلام) و یک راه خوب برای مقابله با عرب پیدا کردند: دینی که عرب بخاطرش به فارس و ترک و غیر فخر می فروخت در ذات اش کاملا مخالف اه فخر فروشی اه فرقه ای است!

وووو! و از این به بعد این فارس اه که تو مباحثه به عرب غالب میشه چون با دین خود عرب که هیچ برتری ای برای عرب بر غیر عرب وجود نداره و از جنبه تاریخی هم قوم فارس هزاران سال پیشینه داره.

(همیشه لازم نیست سرسختی و یکدندگی کرد، بلکه گاهی با کمی عقب نشینی و بررسی درست موضوع میشه راه حل های خیلی بهتری پیدا کرد)

از وقتی که برای خوندن این کتاب صرف کردم، راضی نیستم، حیف اش کردم. شما این اشتباه رو نکنید. :)